Badania alergologiczne mogą obejmować kilka różnych testów diagnostycznych, w zależności od rodzaju podejrzewanych alergenów oraz preferencji lekarza i pacjenta. Przykładowe metody diagnostyczne to:

1. Testy skórne – polegają na nałożeniu na skórę pacjenta roztworu zawierającego podejrzany alergen i obserwacji reakcji skórnej. Po około 15-20 minutach można ocenić, czy dana substancja wywołała reakcję alergiczną w postaci zaczerwienienia, świądu, bąbli, czy też nie wywołała żadnych objawów.

2. Testy punktowe – podobne do testów skórnych, ale wykonywane na mniejszej powierzchni skóry i z użyciem specjalnych lancetów, które delikatnie nakłuwają skórę, pozwalając na wniknięcie roztworu z alergenem pod skórę.

3. Testy IgE – badanie poziomu przeciwciał IgE we krwi, które są produkowane w reakcji na kontakt z alergenem. Wysoki poziom przeciwciał IgE wskazuje na możliwą obecność alergii.

4. Testy eliminacyjne – polegają na wyeliminowaniu z diety pacjenta lub z jego otoczenia potencjalnie alergizujących substancji i obserwacji, czy objawy alergiczne ustąpiły.

5. Badania prowokacyjne – polegają na podaniu pacjentowi małych dawek podejrzanych alergenów w kontrolowanych warunkach, aby wywołać reakcję alergiczną i potwierdzić diagnozę.

Po wykonaniu badań alergologicznych lekarz jest w stanie precyzyjnie określić, na jakie substancje pacjent jest uczulony i jakie objawy mogą być z nimi związane. Dzięki temu możliwe jest lepsze dostosowanie terapii i unikanie kontaktu z alergenem. Leczenie alergii może polegać na unikaniu alergenów, stosowaniu leków przeciwhistaminowych, kortykosteroidów, a także na odczulaniu pacjenta poprzez stopniowe podawanie coraz większych dawek alergenu, co pozwala na zmniejszenie wrażliwości organizmu na tę substancję.